کتاب درخت و باران

یک روز که درخت قصه‌ی ما در خواب بود، ناگهان با تکان شاخه‌هایش از خواب بیدار شد. چشم باز کرد. بعد از مدت‌ها پرنده‌ای خسته روی شاخه‌هایش نشسته بود.

درخت با خوشحالی به پرنده گفت: «سلام! چطور شد که به اینجا آمدی؟ مدت‌هاست که پرنده‌ای روی شاخه‌های من ننشسته است. خوشحالم که مرا از تنهایی نجات دادی.»

پرنده که نفس‌نفس می‌زد، با خستگی گفت: «سلام، ما یک گروه پرنده بودیم که به سمت جنوب پرواز می‌کردیم. در راه دچار طوفان شدیم و من از بقیه جدا شدم و راهم را گم کردم. حالا هم خسته و تشنه‌ام و مجبور شدم روی شاخه‌ی تو بنشینم. ولی تو هیچ برگی نداری تا بتوانم در سایه‌ات استراحت کنم. باید بروم و درخت دیگری پیدا کنم.»